Vazgeçtim, bu sefer noktayı koydum. Oysa ki daha bu sabah, ismini taktığım oyuncağıma deli gb sarılarak uyanmıştım, koklayıp öpüp sevmiştim senin yerine. Hala seviyorum, uzun bir süre de unutamayacağımı biliyorum.
Klasik işte… Yalnız takılcam, ipod’uma sığınıp deniz kenarında uzun ve sessiz yürüyüşler yapacağım aylar boyunca. Antidepresanlar gene en iyi arkadaşlarım olacak, çünkü kimse beni anlamayacak, seni bu denli sevdiğimi kimse anlamak istemeyecek sadece. Ben de daha az konuşacağım, gün geçtikçe daha az anlatacağım seni. Sonra acım biraz hafifleyecek; yaptığım hataları düşüneceğim, beni kırdığın anları, verdiğim tavizleri, sonra öpüşmelerimiz gelecek aklıma, iyice üzüleceğim. Bunların hepsi olacak işte!
Aylar, yıllar sonra pişman olup geleceksin. Dönmek için, şimdi vermediğin uğraşları vereceksin, ama ben de bitmiş olacak işte neye yarar…
vazgeçmek güzeldir ki :)
YanıtlaSilçok güzel yazmışsın agzına saglık blogun çok hoş akıcı takıpe aldım senı bende beklerım:)
Silhttp://zuutrendss.blogspot.com/
Missipisi, bunu zamanla daha iyi anlayacağim sanirim...
SilTeşekkür ederim Zuuu :)
En zor dönem belki içinden geçeceğin, ama yağmurdan sonra nasıl gökyüzü pırııl pırıl olursa senin için de öyle olacak. Yıkanmış, ferah ve yepyeni.
YanıtlaSilÖyle olmasını çok istiyorum Giz :)
Sil