Someday My Prince Will Come

Fotoğrafı görünce aklıma direk şarkısı geldi :))

http://www.youtube.com/watch?v=zm9zFJsEDHk

What's in my heart is not in ur head anyway!

Allah'ım benim sevgilim niye böyle anormal? Niye böyle mal? Niye böyle eşşoğlueşek?!!!

O değil de, ne zaman tartışsak bu şarkıyı dinliyorum. Hırslanıyorum fln ama bana iyi geliyor...

...

Fazla söze ne hacet, söylemek istediğim her şey bu resimde özetleniyor...

Remember When...

Şu şarkının sakinliğine, verdiği huzur ve mutluluğa bayılıyorum!

I believe I can fly, I believe I can touch the sky!

Ne halde olursam olayım, her dinlediğimde güç veriyor, sabır aşılıyor, küçük bir umut veriyor.

"Yapabilirsin, korkma!" diyor adeta bu şarkı!

See I was on the verge of breakin' down
Sometimes silence can seem so loud
There are miracles in life I must achieve
But first I know it starts inside of me!

Bu İlişkiler Niye Hep Benim Ağzıma Sıçıyor yaaa?! :S

Geçen hafta tam ayrılacakken Siğil`den, aniden değişen davranışlarına şaşırıp ona biraz daha zaman vermeyi düşündüm. Tabii bu davranışımın boşa olacağını da hissediyordum içten içe.
Ümitlerimi boşa çıkarmadı şimdilik, hayır, hatta tam tersi davranışları düzelmeye başladı birdenbire ama gene de ilişkimizin, bnm istediğim sonuca ulaşamayacağını şu bir hafta içerisinde onlarca defa daha anladım.

Her defasında yinelediği "biz çok farklıyız" lafını bu sefer ben söyleyeceğim. Evet farklıyız; bambaşka hayallerimiz, arzularımız var. İnançlarımız, görüşlerimiz çoğu zaman farklı. Eskiden farklı insanlar bir arada olsa da mutlu olamazlar diye düşünürdüm, snr bir gün bir şey oldu. Hayatıma Koca Kafalım diye lakap taktığım biri girdi. Mükemmel zaman geçirdiğim nadir insanlardan bir tanesi...

Ve geçen sene bir gün oturmuş onla bize anı kalacak bir video çekerken, "biz çok farklıyız, konuşacak, yapacak bu kdr çok şeyi nerden buluyoruz, ben bile anlamıyorum" dedi. Doğrusunu söylemek gerekirse daha önce bu konu üzerinde hiç düşünmemiştim, biz gerçekten acaba o kdr da farklı mıydık???

Aslında hem evet, hem hayır ama işte sonuçta bambaşka çevrelerden, bambaşka ailelerden geliyor, çok farklı arkadaş çevreleri tarafından kuşatılıyorduk. Dediğinde haklıydı, biz farklıydık ama bu, yan yanayken hatta sadece internet araciligiyla bile bu kdr süper vakit geçirmemize engel değildi.

Koca Kafalı`nın bu sözünden snr kolay kolay değişmeyen fikirlerim gerçekten de değişti. Bir de tabii arkadaş çevreme baktım; ulan dedim bana benzeyen tek insan yok ki aralarında, hepsi birbirinden değişik, hatta o yüzden arkadaşlarımın hepsini aynı ortama getirmekten hep çekinmişimdir, sevmem de zaten. Hepsi farklı dünyaların insanı çünkü, e ben bunun neresindeyim peki?

Zaten bu defa Siğil`le olan ilişkim bnm için çok farklı bir boyuttaydı, daha önce yaptıklarımı göz önünde bulundurup eğri oturup doğru düşündüm. Yıllarca gururum yüzünden Şeftali`nin ağzına sıçtım diyebilirim. Çocuk peşimden koşmaktan bitap düşmüştü. Aynı şekilde Şeftali`den snr çıktığım, ciddi bir ilişki yaşadığım Cedric de payını almıştı bundan, gerçi o son derece haketmişti olan biten her şeyi ama olsun işte. Hep "yaa o beni aldattı, o bana yalan söyledi" diyorum ama ben de fazla gururluyum, değiştirmek de çok zor böyle bir şeyi işte. İşte kısacası her ilişkimde karşımdakinin çarkına sıçtım gururum da gururum diye ama sonuç itibariyle hep yalnız kalıp acı çektim.

Bu sefer gururu indirebildiğim kdr aza indirgemeye karar verdim Siğil`in teklifine evet derken.
Ya bu gurur konusuna da nerden geldik anlamadım, bnm kafa gitti yaa, nys!
Kıssadan hisse bu, bnm için çok zor ve ilginç bir süreç oldu, değişik şeyler öğrendim kendimle ilgili.

İşte en son geçen hafta, Siğil`in de ne zmn canı seks istese söylediği, "biz farklıyız" klişesi artk canıma tak etmişti, ayrılmaya karar vermiştim. Neymiş beklentileri farklıymış, sıçarım beklentine de sana da dedim! Farklıysak farklıyız, illa her şeyimizin aynı olması mı gerekiyor yan yana olabilmek için yani demeye başladım kendi kendime. Eskiden olsa "evet yaa bnm senle ne işim var zaten, bi siktir git!" der kıçına tekmeyi basardım ama yapmadım. Niye yapmadığımı da bir Allah bilir! Seviyor muyum? Valla artk ben de bilmiyorum! Geçen hafta kendi kendime "evet lan ben artık seviyorum, en basitinden çok heyecanlanıyorum onunla buluşmaya giderken, gece uyumadan önce bir tek onu düşünüyorum, tartıştıysak sabah uyandığımda aklıma ilk gelen o oluyor, evet evet artık kesinlikle eminim, seviyorum ben bu çocuğu" dedim. Tam iki gün snr bana öyle bir msj gönderince de ve üstüne bir ton olay oldu tabii, çok kırıldım, hislerim de karıştı düşüncelerim de!

Bugün buluştuk. Film izleyecektik, filmin dolmasını beklerken koynuma yattı. Öle havadan sudan konuşmaya başladık, laf arasında gene farkettim ne kdr başka şeylerin hayalini kurduğumuzu...

Üzüldüm lan, valla çok üzüldüm! Çok yorgundu, uyuyakaldı öyle koynumda, onun aklının ucuna gelmedi biliyorum ama ben üzüldüm söylediklerine, içten içe kırıldım, ağladım ama hiç sesimi çıkartmadım, uyandırmamalıydım onu...

Her şeyden öte, bu ilişki bittiğinde kesinlikle Bakü`de kalmamam gerektiğini düşündüm.
Bir kere çok sevdiğim dostum, Koca Kafalı artık yoktu, bir daha olmayacaktı da, ardından Siğil de gidebilirdi, ya da ben gidebilirdim, zamana kalmış işlerdi bunlar. Hepsi gittikten snr daha da anlamsız olacaktı bu lanet şehirde yaşamak. Bir de o sıçtığımın anıları yok mu, nasıl bir hafızaya sahipsem artk; nerde, kimle n`apmıştım, nasıl gezmiştim her boku hatırlarım, hayatta unutmam! O yüzden daha da zor, kesinlikle gitmem gerek.

Kalırsam olmaz biliyorum, yapamam ben. Kalırsam hayatıma girecek bir insan da olmaz, kimseyi kolay kolay yanaştırmıyorum kendime, istediğim gb biri de çıkmıyor zaten karşıma. Yaşamak istemediğim bir şehirde, görmeye tahammül edemediğim insanların arasında olmak, hiç gidememek...

İşte bunların hepsi korkutuyor beni! Hepsinden öte olan şey, ben ayrılacağımız fikrini benimsemem gerektiğini anladım, o acıyı düşünmek istemedim ama, düşünürsem yapamam çünkü biliyorum. Öylesine bir ilişkiydi, yaşadık ve bitti diyemeyecek kdr duygusal ve karşımdakine bağlıyım çünkü.

Dedim ki kendi kendime; belki de Türkiye`ye dönersem tekrardan Şeftali`yle başlarız, belki her şey düzelir, belki bu sefer gerçekten akıllanmıştır. Zaten beni beklediğini de biliyorum, bir taraftan yüksek lisans okur, diğer taraftan özel hayatımı düzene sokarım. Ama nedense bu fikir, eskisi kadar güzel gözükmedi bana.

Düşünürken tavana odaklanmıştım, Siğil`e bakmamaya çalışıyordum, sonra bir anda bana daha sıkı sarılınca içim acıdı, çünkü o anda anladım ki, meğersem ben, asla vazgeçilmeyecek listemde olan Şeftali`yi bile gözden çıkarmayı göze almışım Siğil için...

Biz Yokuz...

Geceleri başımı yastığa koyduğumda aklımdan bir türlü çıkmayan, her defasında görüşmek için can attığım, ayna karşısına geçip süslenmek için gerçek nedenim olan adam...

Daha izlememiz gereken onlarca film, dinlememiz gereken ve bnm mutlaka içimden "bu bizim şarkımız olmalı" diye geçireceğim onca şarkı, gitmemiz gereken o kdr çok yer varken...


Tam, kokusunu bile özlemeye başlamışken...

Tam, artık seviyorum demişken,

AYRILMAK...