Bazı insanların hiç değişmediğini görmek çok enteresan bir şey. Yani hiç mi ders almaz, hiç mi yaptığının yanlış olduğunu, ayıp olduğunu kavramaz, yoksa içi bu kadar mı kötü ondan mı yapıyor bunları demek...
Hırsını, sinirini çıkartamadığı için hala benle uğraşan insanlar var. Benim çoktaaan affedip güzel zamanlarımızın hatrına yaptığı pislikleri kendi elimle silip attığım...
Aslında söylemek istediğim çok şey var ama bir taraftan da cümlelerimin o insana bir şey anlatamayacağını da anladım artık. Hırsı, egosu ele geçirmiş beynini, ne desem boş. Onun yaptığı gibi pislik kusayım, delireyim istiyor bunun da farkındayım. Ama benim yaratılışım böyle değil işte, ben bundan haz almıyorum onun gibi. Dönüp dönüp aynı şeyi anlatmıyorum, aynı konularla laf sokmuyorum diş bilediğim insanlara.
Arkadaşım, bak arkadaşım diyorum hala, benim senle bir derdim yok, hiçbir zaman da olmadı, sen bunu daha iyi bilirsin zaten. Sen de beni malzeme yapma artık. Dediğin gibi umrunda değilsem de yazma benim hakkımda. Başka konu mu yok? Sen yaratıcısın, komiksin, konu sıkıntısı çekeceğini hiç zannetmiyorum.
Daha fazla düşürme kendini lütfen. Herkes kendi yolunda, sen de ben de ayrı ayrı mutluyuz. Tamam, bitti...
