Öncelikle uyarayım da ona göre okuyun ya da okumayın. İçerik tamamen eski anılara ve depresif yaşam tarzıma aittir, dolayısıyla yılbaşı heyecanınızın içine sıçmadan çıkın isterseniz, okumanızı tavsiye etmem.
İki gün sonra yeni yıla gireceğiz ama içimde hiç heyecan yok. Zaten son 3-4 yıldır hiç hissetmiyorum yılbaşını fln, her sene daha da azalıyor içimdeki sevinç, heyecan. Ha illa bir şey mi hissetmem gerek? Hayır, tabii ki ama insan garipsiyor. Çocukluğumdan beridir en sevdiğim şey yılbaşını kutlamak olurdu, içimde hep taze bir heyecan, coşku olurdu. Babamla beraber müziği açıp, bi taraftan dans edip diğer taraftan yılbaşı ağacımızı süslerdik. Çok eğlenirdik! Snr babam gitti. Ben tek başıma yılbaşı ağacini süsleme görevini üstlendim ve zevkle devam ettirdim. Ama bi yanım hep eksikti...
Sonra bizimkilerin ikisi de gidince, onlarsız ilk yılbaşımı Cedric denen eski sevgilim/öküzün önde gideniyle geçirdim. Geçirdim derken akşam saat 10`a kdr onlaydık, sonra da eve dönüp ki dedemle anneannem tanıdıklarına gitmişlerdi, beni de davet etmelerine rağmen gitmek istememiştim, evde kös kös oturup Tarkan konserini izlemiştim.
O sırada güya eğleniyordum, güya mutluydum her şeye rağmen. Kendi kendimi kandırmaya çalışıyordum sadece. Aslında o anda da çok yalnızdım...
Şimdi gene öyle geçiyor yılbaşlarım. Bizimkiler boşandıktan snr evde neşe denen şeyden gram kalmadı zaten.
Bakü`ye taşındım taşınalı ilk yılbaşımızı annemle birlikte halamlarda kutladık. İkinci yılbaşını da babamla beraber gene halamlarda kutladık. Geçen sene önce annemle evde kutladık, ben ilk defa annemin yanında içki içtim, koca bir şişe şampanyayı bitirdim ve o kafayla ve iğrenç bir moralle kuzenlerimle buluşmaya halamlara gittim, sabaha kdr ordaydim. Sabahin köründe eve döndüm şişmiş gözlerle, snr da akşama kdr uyudum dana gb.
Bu sene hiç yılbaşı modunda fln da dğlim, her yılbaşı içmeyi adet edindim son 3 yıldır. Bide şöyle gerizekalı bi olay var bende; moralim iyiymiş gb görünsem de içmeye başlayınca sırf sıkıntılarımdan kurtulmak için içiyorum. En başta kendimi ve çevremdekileri "eğlenmek" adı altında kandırıyorum ama işin aslı öyle dğl işte.
O "eğlenme" geçince öyle kötü oluyorum ki, sanki birileri beni her taraftan yumrukluyormuş gb kıvranıyorum yerimde, deli gibi ağlamaya başlıyorum çünkü ayıkken anlatamadıklarımı, dökemediklerimi daha da çok düşünüp kendimi hırpalıyorum. İşte o sırada da yanımda kimse olsun istemiyorum ya da olacaksa da Tr`deki arkadaşlarımdan, dostlarımdan birileri olsun istiyorum. Mesela bu konuda en çok geçmişimin olduğu kişi Nero`dur. Hatta yazın son görüşmemizde içip sıçmıştık, snr bana bildiğin kriz geçirmiştim. 2 buçuk saat boyunca aralıksız ağlamıştım, yazık kız n`apcağını şaşırmıştı ama dinlemişti beni, derdimi paylaşmıştı, tavsiye vermişti, ne bileyim o an ii olmam için elinden gelen her şeyi yapmıştı. İçimde ne varsa, özellikle de ailemle ilgili hiç çekinmeden paylaşmıştım onla. Bana çok destek olmuştu. İşte bnm de böyle durumlarda yanımda öyle birileri olsun, bnmle beraber ağlasın istiyorum yoksa malak gibi ne bok olduğunu anlamadan beni sakinleştirmeye çalışacak insanlar istemiyorum çevremde.
E bu sene de böyle olcak büyük ihtimalle, ama bu sefer daha fazla içmeyi planlıyorum. En azından zoom olayım istiyorum, böyle hiçbir halt hatırlamayayım ama lanet olası hafızam o kdr ii ki hiç aklıma gelmemesi gereken şeyleri bile bulup çıkartıyor o sarhoşluk halinde!
Bu yıldan beklediklerimi soracak olursanız da, valla her sene bir şeyler isteyen ben bu sene hiçbir halt istemiyorum esasında. Yani oturup da Allah`ım n`olur şöyle olsun, böyle olsun demeyeceğim artık. Hiçbir şey yolunda gitmiyor zaten, demek ki zamanı değil ya da kısmet değil. Aile desen sıfırnın altında bir durum, aşk hayatı desen zaten tırt, okul ii ama şu geleceğim için yaptığım planları kesin gerçekleştiremeyeceğim, hiçbir şey istediğim gb olmayacak garanti...
Kısacası her şey yine boktan olacak, ben yine buraya depresif şeyler yazcam, yazamadıklarımı da içime atıp atıp büyüteceğim, snr bir gün patlayacağım!
