NOTTE Dİ LUCE

         
 Bunu dinledikten sonra aşık olmak isteyebilirsiniz... :)

BİRİ BENİ UYANDIRSIN...!

Bi uyku sorunum var ki sormayın!
Gece bildiğin uyuyamiyorum, gündüzse kalkamiyorum! Bazen, keşke gündüz yerine gece çalişsaydik, okula gitseydik, dolaşsaydik fln diyorum kendi kendime. Öyle hem daha güzel olurdu!

Bilmiyorum neden ama ben geceyi gündüzden daha fazla seviyorum. Belki de bu yüzden gündüzü sadece uyuyarak geçiriyor olmam, geceleri ise ortalikta fink atmam! Zaten lakabım da baykuş oldu çıktı kaç yıldır!
Ama sonuna kdr hakkini veriyorum yani bu lakabın; hem yalnızlık açisindan hem de geceleri uyumayıp hortlak gb dolaşmam açısından...

O dgl de ben bile sıkıldım artk bu halimden. Yani geçen sene 2. öğretimdim, rahat rahat gidip geliyordum okula, hatta ve hatta öğlene kdr yatmak bile kesmiyordu çoğu zmn! Şmd tekrar 1. öğretim olduğum için çok zorlaniyorum ve daha çok zorlancam da bu gidişle...!

Gece geç yatıyorum, yatsam bile hemen uykuya dalabilen bir insan dglim, bi yarim saat düşünüyorum hatta 1 saat. O günü, yrn ne yapacagimi planliyorum, snr aklima garanti bir sey takiliyor, malak gb bide onun üstünde duruyor uyuyamiyorum. Bu yüzden uyku açısından gerçekten çok kötü bir bünyeye sahibim!

Sırf bu yüzden arkadaşlarıma fln kırk yalan uyduruyorum, ayy gelemedim şöyle oldu, ayy uyuyakalmışım saati duymadım vs vs...
Bu yüzden kendimi esktra kötü hissediyorum, ama n`apiyim bnm gerçekten ciddi bir sorunum var bu konuda. Söylesem millet anlamayacak nasil olsa. Zaten herkesçe uykucu olarak da biliniyorum.

Eskiden günde 8 saat uyurdum, gayet rahat kalkardim, iyiydim yani. Ama Bakü`ye geldim geleli ve özellikle son 2 senedir 8saatlik uykuya doymaz oldum, artk o 8 saat 11-12 saate çıktı!
Ve ben bunu düzeltemiyorum! Birkaç yerde bunun depresyon belirtisi olduğunu, kişinin gerçek hayattan kaçıp uykuya saklandigini fln okumuştum ama bu bnm için gerçek bir tespit mi bilmiyorum fakat psikolojimin de eskisi gb çok normal oldugunu da sanmiyorum, sanmiyorum da dgl biliyorum! Eskisi gb olmadigimi, her şeyin degistigini biliyorum ama bir şey yapmiyorum, yapamiyorum...

Geçen sene bi ara uyku hapı kullanmaya bile başlamiştim. Onlar beni daha da mal yapmişti ama sanirim gene uyku hapı kullanmaya başlayacağım çünkü başka türlü düzene girecegi yok bu işin...

Canımı da hayli sıkıyor bu durum, elimde dğl...

HİÇ GEÇMEZ Mİ GÖZLERİMDEN BU SONBAHAR???

Çok karışığım...

Hayatıma, evliliğe adım atacağım birini almak çok zor geliyor şu anda, daha tanışmadan bu kdr paniğe kapılmam bu yüzden...

Yıllardır yalnızken, O`nun yanına gideceği, onla kavuşacagım günü beklerken ve belki de buna çok az kalmışken böyle bir şeyin çıkması, beni hem şaşirtiyor hem korkutuyor. Eğer olursa; gerçekten kaderim bu mu? Bunu mu istemiştim, bunu mu beklemiştim ben diye uzun uzun düşünmekten kendimi alikoyamayacagim...

Offf! Şu an ki karişikligimi Allah kimseye vermesin! Daha tanışmadan bu kdr stres olduysam, kim bilir yrn neler olacak! Evet yrn ilk tanışma gerçekleşecek, ama ben daha dün gece bile Şeftali`yi düşünüp uyumuşken bütün bunlar neye yarar ki?!
BEN HALA ONA AİT, HALA ONA AŞIK...

http://www.youtube.com/watch?v=sMrQEcF_oFY işte şarkı...

BEN HALA KÜÇÜK BİR KIZ ÇOCUĞU...

  Nerden başlamalı, nerden söze girmeli hiç bilmiyorum ama buradan başka yazacak, bunları söyleyeceğim biri yok çevremde.
Blog`da da hep can sıkıcı şeyler anlatan, hep şikayet eden bi tip olarak biliniyorum sanırım. Aslında öle dglimdir ama her şeyi açık açık anlattigim tek yer burasi, sanirim bu yüzden bu kdr dertli gb görünüyorum oradan...
Ama umrumda dgl, zaten buraya da yazmazsam nereye yazarim, kime söylerim hiç bilmiyorum.
En azından bütün samimiyetimle her şeyi olduğu gb yaziyorum ve karsi tarafin okuyup okumamasi pek önemli olmuyor, yazinca sanki herkes derdimi dinlemiş gb oluyorum nedense.

Sorun şu ki; gerçekten çok yalnızım. Yani bunu sevgili açısından söylemiyorum; ben gerçekten çok yalnızım.
Her açıdan, aile, arkadaş, sevgili ve düşünebileceginiz her açıdan...
Bu konuda yalnız olduğumu düşünmüyorum tabi, dünyada bnm gb olan veya en azindan düşünen yüzlerce insan vardir, buna eminim. Ama bilmem kimin dedigi gb; her insanın trajedisi, kendi hikayesinde gizlidir.

Bilmiyorum sadece bnm ailemde veya çevremde mi öle ama o kdr çok sahtekarlık, o kdr çok boktan durum var ki!
Tahammül etmek bazen çok zor olabiliyor. Hele de küçükken hayalinde hep çok ii, çok masum diye nitelendirdigin insanların, büyüyünce, birer bok parçasindan farkli olmadigini görünce işler daha da zorlaşıyor.

Annemle hep iki arkadaş gb olmak istemişimdir ama hiç bir zmn öle olamadik; ne dünde, ne bugünde olduk, ne de gelecekte olacağız...
Hep, onunla sinemaya gitmek, ardindan alışveriş merkezinde turlamak, belki bir şeyler almak, snr da bi cafeye oturup dedikodu yapmak, sırlarımı paylaşmak isterdim ve bana akıl vermesini tabii ki...
Ama çocukluğumdan beri hiç aynı odada 1saatten fazla beraber kalmadık, tabii piyano dersleri dışında.

Hiç unutmuyorum lisede bi kız vardı, emo gb giyinir, her daim tam bir sürtük gb davranirdi. Arkadaşlarımdan duymuştum; annesiyle beraber içki içecek kdr yakınlardı. Annesiyle alışverişe çıkıyor, saçlarını hangi renge boyayacaklarını kararlaştırıyorlardı.

O kızdan hiç haz etmememe rağmen çok gıpta ederdim ona ve annesine, bnm nedense hiç öle ilişkim olmadı annemle. Tamam, o yaşta beraber içki içecek kdr rahat bir anne belki ben de istemezdim ama bu kdr soğuk bi anneden her zmn daha iyidir diye düşünüyorum.

Şu anda 22 yaşındayim ve küçüklüğümdeki durum hiç değişmedi, hala aynı. 2 sene önce annemle babam resmi olarak boşandı. Zaten son 4 yıldır ilişkileri vasat durumdaydı. Boşandiktan snr annem tamamen başka dünyadan oldu. Tek derdi para oldu ve zaten ilgilenmedigi ben ile, artk aynı evde iki yabancı olarak yaşıyoruz.

Şu anda da onla kavga ettim ve bu yüzden yazıyorum, ama asıl olay bu dgl tabii ki. Asıl olayı anlatmam sanirim    
günlerimi alır. Nicenizin bildiği üzre, aile meseleleri her daim karişiktir.

Söylemek istediğim, şu anda ona çok ihtiyacim var fakat onla konuşamiyorum, onla hiçbir şeyimi paylaşamiyorum. Her defasinda beni çok sevdigini söylüyor ama ben inanmiyorum çünkü bu sevgiyi gerçek olarak hiç görmedim. Çünkü ben, annemle paylaşmam gereken her şeyi sadece dostlarımla paylaştim ve paylaşmaya devam ediyorum.
Bugün bi an için bile olsa düşüncelerimin yersiz olduğunu, belki de her şeyin degisebilecegini, yeni bir başlangıç için geç olmadigini düşündüm ama ne kdr yanildigimi hemen snr anladim.
     Çünkü annem beni, elin kızı kdr bile anlayamıyor ve tanimiyor...

BU DA KIZLARA ÖZEL ;)

      Yahu dün akşamdan beri şu modeli yapmaya çalişiyorum, bi nane yapamadim!
Youtube`da dolaşirken bi anda gözüme çarptı, dedim baya güzel oluyor ben de deneyeyim, hem basit görünüyor ama iş yapmaya gelince bi bok yapamadim. Zaten saç konusunda oldum olasi beceriksizimdir. Allah bu yönümü göz önünde bulundurup bana deli dalgalı, kolay şekle giren saçlar vermiş ya zaten, yoksa bi naneye benzemezdim.

Neyse ne diyordum, hah işte yapmaya çaliştim da bi türlü beceremedim anasini satayim, bi sinir oldum ki sorma valla! Acaba bnm saçim kizinkinden daha uzun ve dalgali oldugu için mi zorlandim yoksa kendi kabiliyetsizligim mi çözemedim ama olmadi işte. Birazdan gene deneyecegim bakalim olacak mi...
Bu arada izleyip de yapan varsa gözünü sevem buraya bi yazsin, talimat fln versin şöyle böyle diye. Bakınca yapilir, çok kolay lan diye düşündüm önce ama kazın ayaği hiç de öle dglmiş. Kiz da İsveç Almancası konuşuyor dolayisiyla hiç bir halt anlamiyorum :S

http://youtu.be/iNukYuM5d-8