Eveeet sonunda bloguma ulaşabildim! Son zamanlarda ne zaman girip bir şeyler yazmak istesem hep bir zaman yetmezliği, koşuşturmaca vs vs. Bide sadece bloguma değil ki hiçbir halta doğru düzgün yetişemiyorum!
Son zamanlarda olan olaylar hakkında biraz yazayım dedim bugün; boş boş oturacağıma, zamanı biraz değerlendirmeye karar verdim.
Son zamanlarda olan olaylar hakkında biraz yazayım dedim bugün; boş boş oturacağıma, zamanı biraz değerlendirmeye karar verdim.
Öncelikle stajım başladı ve hatta bitti bile diyebilirim. Bir aylık bir staj süresi bana çok ii geldi açıkçası. Gerçi ne hikmetse, arkadaşlarımın %80`i haftanın sadece 2 günü staja giderken ben ve birkaç arkadaşım daha haftanın 4 gününü miniklere ve biraz daha büyük olan yaramazlara ders anlatarak geçirdik. Güzeldi aslında, özellikle de ilk dersimiz!
O kadar heyecanlıydım ki ilk gün, çok da korkuyordum nasıl olacak diye. Ama 4. sınıfların dersine girer girmez hoca dersi bize bıraktı, anlatacagimiz konuyu söyledi ve gitti...!
Yanımda iki arkadaşımla beraber malak gb kaldık sınıfın ortasında ve tam olarak ne yapmamız gerektiğini, daha doğrusu nasıl yapmamız gerektiğini bilmiyoruz. Çocukların tepkisi nasıl olacak, konuyu onların anlayacağı bir seviyede anlatabilecek miyiz fln filan diye iç seslerimizle debelenirken her şey kendiliğinden gelişti ve çok güzel bir iş çıkardık!
En güzeli de tenefüste yanıma koşuşturan ve bana sarılmak için neredeyse birbirleriniz ezen o 6-7 öğrenciyi görmek oldu! Bu hareketin sadece bana yapılması da ayrıca gururumu okşadı ne yalan söyleyeyim.
"Öğretmenim, hep siz gelin!" çığlıkları arasında sınıfı terk ederken resmen havalarda uçuyordum, gerçekten uzun zamandır bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum! Sabahın köründe kalktığımı, tüm uykusuzluğumu ve yorgunluğumu unutturmuşlardı bana ve o kadar ki eve geldiğimde sevinçten ağlamaya başladım, içim içime sığmıyordu resmen!
"Öğretmenim, hep siz gelin!" çığlıkları arasında sınıfı terk ederken resmen havalarda uçuyordum, gerçekten uzun zamandır bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum! Sabahın köründe kalktığımı, tüm uykusuzluğumu ve yorgunluğumu unutturmuşlardı bana ve o kadar ki eve geldiğimde sevinçten ağlamaya başladım, içim içime sığmıyordu resmen!
O zaman anladım öğretmenliğin ne kadar güzel ve kutsal bir meslek olduğunu ve her zmn üniversitede öğretmen olma hayali kuran ben, ilkokul ve lise için "aman küçük canavarlarla mi uğraşcam?!" diyen ben, o an onların öğretmeni olmak istedim!
Bu staj bana gerçekten çok farklı duygular yaşattı, anlatmaya çalışsam da kelimelerle anlatamayacağım şeyler...
Belki bir gün ben de öğretmen olacağım, belki de hiç olamayacağım ama o heyecanı, o duyguyu tatmak beni kesinlikle biraz daha büyüttü, biraz daha geliştirdi, o miniklere çok şey borçluyum bunun için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder